Kołobrzeg jedno z najpiękniejszych miast polskich, powstało z najstarszych osad Pomorza Zachodniego. Miasto to rozwinęło się dzięki wytwarzaniu w jej pobliżu soli.

Zalążkiem Kołobrzegu był powstały w 880 roku gród w Budzistowie. Był on położony kilka kilometrów na południe od dzisiaj nam znanego miasta. Od lat 80. X wieku, a były to czasy Mieszka I, podjęto rozbudowę grodu. Podczas tej rozbudowy  wprowadzono do konstrukcji wałów charakterystyczne dla okresu piastowskiego konstrukcje izbicowe. W 1000 roku król Polski Bolesław Chrobry, założył tu biskupstwo, dla całego Pomorza. Pierwszym biskupem został powołany Reinbem.

Sześć lat istnienia biskupstwa

Biskupstwo pomorskie, upadło po sześcioletnim istnieniu w latach 1007–1013. W 1103 i 1107 bardzo młode miasto Kołobrzeg, było sukcesywnie najeżdżane przez Bolesława krzywoustego. On to w 1122 roku, doprowadził do ponownego chrztu mieszczan kołobrzeskich. Po jego śmierci mającej miejsce w 1138 roku, władcy Polski utracili kontrolę nad Kołobrzegiem. Szybko zatem wszedł on w skład Księstwa Pomorskiego.

Trzynaste stulecie

W XIII wieku miasto Kołobrzeg, dostało się pod kuratelę biskupstwa kamieńskiego.   W 1255 roku książę Warcisław III oraz biskup kamieński na północ od osady w Budzistowie, lokowali kolejne miasto na prawie lubeckim. W II połowie XIII stulecia, rywalizacja handlowa tych obu ośrodków doprowadziła do upadku miasta Kołobrzeg.

Kolejne lata

Od XIV stulecia, miasto było członkiem bałtyckiej Hanzy. Toczyło ono regularne zwycięskie wojny z sąsiednimi miastami oraz z biskupstwem kamieńskim, które chciało czerpać z niego zyski tylko dla siebie, nie dzieląc się nimi z tutejszą ludnością. W 1564 roku cech kowali zagwarantował sobie w statucie, że ludność pochodzenia słowiańskiego nie będzie przyjmowana. Był to kolejny policzek dla mieszkających tu Polaków.

W rękach Brandenburczyków

W 1653 miasto Kołobrzeg przejęli Brandenburczycy. Oni zmienili miasto to w twierdzę. Od tego czasu miasto zostało bardzo zubożone wojną trzydziestoletnią i regularną  peryferyzacją. W 1761 roku, był to czas wojny siedmioletniej, po czym zajęli je Rosjanie.

Czasy napoleońskie

W roku 1807 Kołobrzeg został oblężony przez Napoleona. Polskie oddziały prowadził na Kołobrzeg pułkownik Sułkowski. Bronił Kołobrzegu hrabia pruski, major Gneisenau. Miasto broniło się bez wyraźnego rezultatu. Po czym podpisano pokój w Tylży. Wydarzenie to urosło w Prusach do rangi legendy. Major Gneisenau otrzymał awans na podpułkownika i zyskał znaczną sławę jako dowódca.

Zakład kąpieli solankowych

W roku 1830, powstał tutaj pierwszy zakład sanatoryjny, kąpieli solankowych. Przyjeżdżali tutaj masowo kuracjusze, lecząc na przykład reumatyzm. Kołobrzeg dzięki temu bardzo wzrósł ekonomicznie. W roku 1859 Kołobrzeg uzyskał połączenie kolejowe ze Szczecinem oraz z Gdańskiem. Szybki rozwój uzdrowiska nastąpił po utraceniu przez miasto statusu twierdzy. W roku 1899 został tutaj otwarty dom zdrojowy Strandschloß.

I wojna światowa

W czasie  wspomnianej wojny, Kołobrzeg wraz z sanatoriami przekształcił się w wielki szpital wojskowy. Dnia 12 lutego 1919 Kołobrzeg stał się kwaterą główną naczelnego dowództwa armii niemieckiej oraz feldmarszałka Hindenburga. W roku 1920 roku, miasto Kołobrzeg stało się powiatem grodzkim.

NSDAP

W 1933 roku dużą liczbę głosów otrzymała kolobrzeska NSDAP. Adolf Hitler w tym czasie stał się honorowym obywatelem miasta. W listopadzie 1944 roku Hitler ogłosił ponownie Kołobrzeg twierdzą. W mieście znajdowało się wówczas 85 tys. mieszkańców i uchodźców, bronionych przez niemiecki garnizon. Po kilku dniach do walki weszła 6 Dywizja Piechoty Wojska Polskiego polskie pododdziały saperów. Po dwóch tygodniach walki, dnia 18 marca 1945 roku, Kołobrzeg został zdobyty przez Polaków.

Ostatnim punktem oporu Niemców był Fort Ujście, na którym obecnie stoi wieża latarni morskiej.

Ewa Michałowska-Walkiewicz